Prostaatkliniek

De prostaat is een klein kliertje, gelokaliseerd net onder de blaas en zo groot als een walnoot. Deze klier produceert vloeistof (seminaal vocht) dat bij de zaadlozing, samen met het zaad uit de teelballen, naar buiten wordt gestuwd (sperma).

De prostaat speelt een essentiële rol in de vruchtbaarheid van de man en heeft helemaal niets te maken met seks of potentie. Het eerste gedeelte van de urineleider loopt doorheen de prostaat. Op de overgang van de prostaat naar de penis zit de sluitspier. Deze voorkomt ongecontroleerd urineverlies (incontinentie).

Bij mannen boven de 50 jaar ontstaat er binnen de prostaat, rond de urineleider, een goedaardige aanwas. Deze goedaardige aanwas vernauwt geleidelijk het urinekanaal en zorgt bij heel veel mannen voor problemen: de straal neemt af in kracht en is soms onderbroken. Het kan even duren voordat de plas op gang komt. Soms blijft het nog wat nadruppelen. U moet vaker naar het toilet, ook ’s nachts. U kunt het gevoel hebben niet volledig leeg te plassen. U krijgt kort na het plassen weer aandrang. Deze plasklachten komen vaak voor op oudere leeftijd. Op 50-jarige leeftijd bij ruim 30% van de mannen. Dit kan oplopen tot 40% bij 60-jarigen en 50% bij 70-jarigen.

Acute prostatitis is een ernstige bacteriële infectie van de prostaatklier. Deze infectie is een medische urgentie.

Mannen met acute prostatitis klagen o.a. van frequent, brandend en pijnlijk urineren, algemeen onwel zijn, koorts tot zelfs rilkoorts, onderbuikpijn en lage rugpijn. Vaak melden de klachten zich aan als een atypische griepepisode.
De diagnose van acute prostatitis wordt gesteld door middel van rectaal onderzoek, zo nodig transrectale echografie, urineonderzoek (sediment en kweek) en bloedanalyse (witte bloedcellen, CRP en PSA).

De behandeling bestaat uit gerichte antibiotica volgens antibiogram en anti-inflammatoire middelen teneinde het inwerken van de antibiotica te bevorderen. Rust en ruime vochtinname worden ten zeerste aanbevolen.
In ernstige gevallen van prostatitis en bij oudere patiënten kan hospitalisatie en intraveneuze antibiotische behandeling en vochttoediening noodzakelijk zijn. Volledig herstel is gebruikelijk en te verwachten.

Een chronische bacteriële prostatitis is een sluimerende infectie, vaak gevolg
van een onderbehandelde of niet goed genezen acute prostatitis. 
Het klachtenpatroon van een chronische bacteriële prostatitis is atypisch:
de klachten wisselen in tijd en in intensiteit: plasklachten, branderig gevoel bij urineren en bij zaadlozing, druk in de onderbuik, lage rug en het perineum.

Het opsporen van een oorzakelijke bacterie is essentieel voor het stellen van
de diagnose van chronische bacteriële prostatitis. Hiervoor maakt men gebruik van een prostaatmassage waarbij prostaatvocht uit de geprikkelde prostaat wordt gemasseerd of een spermakweek waarbij prostaatvocht kan worden geanalyseerd. 

De behandeling van een chronische bacteriële prostatitis is langdurig: 6 weken antibiotische behandeling, dit in combinatie met een ontstekingsremmer teneinde de inwerking van de antibiotica te bevorderen en een alfablokker teneinde het prostaatkapsel maximaal te ontspannen.

Regelmatige zaadlozingen worden aanbevolen teneinde het ontstoken prostaatvocht te evacueren.

Wanneer atypische perineale bekkenpijn en hinder langer aanhouden dan 3 maanden en urinaire infectie verschillende malen werd uitgesloten, kan men spreken van chronische prostatitis – chronic pelvic pain syndrome (CP – CPPS).

Het klachtenpatroon is atypisch en kan schommelen van milde hinder tot ernstige onleefbare klachten. Plasklachten, spierpijnen, gewrichtsklachten, onverklaarbare vermoeidheid, onderbuikpijn, branderig gevoel in het genitaal, frequent urineren, urgentie, lage rugpijn, zaadlozingpijn (tijdens en erna) en erectieklachten kunnen in wisselende intensiteit aanwezig zijn.

De klachten van CP – CPPS berusten allicht op een samenspel van psychologische factoren en dysfunctie in het immunologisch, neurologisch en endocrien systeem. Allicht speelt een ontregeling van het locale zenuwstelsel een rol, dit na trauma (ter hoogte van bekken of geslachtsorganen) of infectie.
In heel wat gevallen lijkt evenwel een psychologisch trauma aan de basis te liggen van de problematiek.

Behandeling van CP – CPPS is moeizaam. Langdurige medicamenteuze behandeling wordt vaak gecombineerd met bekkenbodemkinesitherapie, pijnstillende elektrostimulatie, warmtetherapie, psychologische begeleiding en ademhalingstherapie.