Ziekte van Dupuytren

Wat is het?

De ziekte van Dupuytren is een aandoening van de hand, waarbij het bindweefsel van de handpalm en vingers knobbels en strengen vertoont. Het is een aandoening die zeker en vast niet kwaadaardig is. De aandoening komt het vaakst voor bij blanke mannen. De precieze oorzaak van de ziekte is niet helemaal gekend. Vaak zit de ziekte in de familie, maar dit is niet altijd zo. De strengen kunnen de vingers samentrekken, waardoor de patiënt zijn vingers niet meer goed kan strekken. De pink en ringvinger zijn het meest aangetast, maar het kan in alle vingers voorkomen. 

Meestal doet de aandoening geen pijn. Als de hand niet meer vlak op tafel kan gelegd worden, hebben we een argument om een behandeling op te starten. Welke behandeling men ook kiest, de aandoening kan altijd terugkomen. De ziekte van Dupuytren kan ook samen voorkomen met knobbels in de penis (ziekte van La Peyronie) en in de voetzool (ziekte van Ledderhose)

Behandeling

De klassieke behandeling is een operatie. Hierbij wordt via meerdere incisies de streng uitgesneden. De strengen zitten vaak verweven met de zenuwen en bloedvaten, en daarom is het heel belangrijk dat dit uiterst nauwkeurig gebeurt. We doen deze operatie daarom onder vergroting met een operatiebril. Deze operatie heeft vaak een goed effect. Er wordt ook vaak een behandeling met een nachtspalk opgestart om de gewonnen beweeglijkheid maximaal te onderhouden. Deze spalk dient best 6 maanden ’s nachts gedragen worden. Het duurt vaak een 2-tal maanden vooraleer de vingers terug volledig soepel zijn.

In sommige gevallen kunnen we de streng doorsnijden met een naald. Dit kunnen we doen op de raadpleging onder lokale verdoving, en dit is minder ingrijpend.

Sinds enkele jaren bestaat er ook de behandeling met spuitjes. Hierbij wordt er met fijne naaldjes een product ingespoten dat een enzym bevat. Dit enzym breekt het bindweefsel in de strengen af. Praktisch gezien wordt dit onder lokale verdoving in de handpalm en vingers geïnjecteerd, en 1 tot 2 dagen nadien kan dan de streng ‘gebroken’ worden. Nadien volgt er ook een spalkbehandeling.