Schouderfracturen

Gebroken schouder wordt meestal veroorzaakt door een val op de uitgestrekte arm. Andere benaming: Proximale humerus fractuur. Breuken rond het schoudergewricht komen frequent voor, vooral bij sportongevallen en op oudere leeftijd (in het kader van osteoporose).

De voornaamste kenmerken van een schouderbreuk zijn:

• Zeer uitgesproken pijn en vaak vormafwijking
• Functieverlies (mede door de pijn)
• Pijn wordt minder als u uw arm ondersteunt
• Zwelling en/of kraken ter hoogte van de schouder
• Echymmose (blauwe plek) ter hoogte van de bovenarm, soms ook op de borstkas

Na de juiste diagnose (RX en CAT scan) kiest uw arts, samen met u en de andere artsen van het team, de behandeling die het best bij u past:

Conservatieve behandeling

De meeste schouderbreuken (80%) zijn weinig verplaatst en kunnen conservatief (d.i. niet niet-operatief) behandeld worden Dit is zeker zo bij kinderen.

Deze behandeling bestaat in rust in een draagverband, pijnstillers gedurende enkele weken, daarna gevolgd door een voorzichtige kinesitherapie.  Evolutie: Na een week wordt opnieuw beoordeeld of de breukdelen nog op hun plaats staan. Is de stand goed dan kan deze behandeling worden voortgezet. Om stijfheid te voorkomen is het belangrijk om de schouder zo vlug mogelijk te bewegen en de revalidatie op te starten. Deze oefeningen kunnen, zo de pijn dit toelaat, al na de eerste week beginnen. Meestal na drietal weken wordt kinesitherapie opgestart. De revalidatie duurt drie tot zes maand. Ondanks een goede revalidatie treed vaak verstijving op van het schoudergewricht op, die enkele maanden kan aanslepen en die meestal met kinesitherapie kan worden verholpen.

Operatieve behandeling

Wanneer de botfragmenten teveel verplaatst zijn zou deze onvolledig helen, met blijvend functieverlies en pijn. Dan zal er eerder geopteerd worden voor een operatieve behandeling. De aard van de ingreep is sterk afhankelijk van het type breuk, de vascularisatie en rekening houdend met de leeftijd van de patiënt en de botkwaliteit, de functie van de schouder voor het ongeval, met name van de rotator cuff spieren.